شعر از استاد عزیز علی نیا...

    شعر : عزیز علی نیا (30/12/1391)-

     منبع :ابابیل رویدر

به نام خداوند نخل و قلم                 خداوند بَرکو و سَیخ و سَلَم

  خداوند کَمپُر ، خداوند دِس               خداوند عشق و خداوند حس

  خدایی که بُنگر پر از آب کرد              سر زلف خوبان پر از تاب کرد

  خدایی که از خاک خهر آفرید             به قلب جوانان مهر آفرید

  خدایی که رویدر عسل کرده است      به جمع خلایق مثل کرده است

بـهاری بیامد زفـضل خـدای           همه سبز و رنگین به هر جای جای

  بُدُروَه به کوه و هلبل به دست           تو گویی تُرشه حنا بسته است

  به تن کرده مزه قبایی قشنگ            چو رنگین کمانی همه رنگ رنگ

  زبوی شوَمو همه مست مست          که هم عقل رفته هم هوش زدست

  خَـپَـه و دَنـار و گلـــوپـا و دِس             به طعم انگبین و به بو همچو مس(ک)

  گلحرا شـده هـمچو کاکل زری           امانــت گـــرفــته است رنـــگ از پـری

 گـــــــــل زرد خَنَل میان گَنُم                شــده صاحـــبش لای هر بـــوته گُم

  کَهــور و کهنگ و کِــرَت و کُنار              بـــدَم غرق گل ، کُــوَن غــرق بار

  به اسفند شده بهمنش همچو جو         زخــاک و زبـــاران ، زباد و زهـو

  به چربه چه گویم که آبش روان          که هم روشنی بخش جسم است و جان

  خدایا به فضلت که این سرزمین           نگــهدار زظلم و نگــهدار زکــین

  دل مردمـانش همه شاد کن                بـــه ایام سختی خودت یاد کن

  بــهار محبــت نــیابد خـــزان                مــکن شــاد یـــارب دل دشمنان